♥آوینا دختر پاک آریایی♥

  با دیدن این عکس رفتم به چندین سال پیش، به 6 سالگیم. وقتی که بابا جون با پشتکار و تلاش زیاد چند ماهی رو صرف با سواد کردن من کرد. منم با علاقه پیگیر بودم و تلاشمو میکردم. اکثر مواقع پیشرفتم خوب بود وبابا جون راضی بود، خب گاهی هم بازیگوشی و حواس پرتی من، کاسه صبرشو لبریز میکرد و یه پس گردنی نثارم میکرد!گاهی ام از یه شیوه دیگه برای تهدید و تنبیه استفاده میکرد،روش گذاشتن مداد بین انگشتان! به هر حال چوب معلم گله... اما ، دست بابا درد نکنه چون با صرف وقت و انرژی زیاد باعث شد که من از همه هم کلاسی هام چند قدم جلوتر باشم،همین اعتماد بنفس خیلی خوبی به من داد که تو همه دوره های تحصیلی با من بود.    &nb...

                                                                                                             &nb...

در کلبه تنهایی ام... خواب هايم  بوی  تو را می دهد... نكند… آن دورتر ها…نيمه شب…در آغوشم ميگيری…؟                   ...

دخترم من همیشه احساس خوشبختی کردم.... تورو دعوت کردم تا تو خوشبختیم شریک باشی.... این همون روزی بود که فهمیدم به دعوتم نه نگفتی....     حالا هم منتظرتیم تا پاهای کوچولوتو بذاری تو دنیامون....                                                           ...

                                                                                                            &...

                                                                                                             &n...

                                                                   تو از راه میرسی پر از گرد و غبار تمومه انتظار میاد همرات بهار   چه خوبه دیدنت چه خوبه موندنت چه خوبه پاک کنم غبارو از تنت     ...

دعا می کنم که هیچگاه چشمهای زیبای تو را در انحصار قطره های اشک نبینم دعا می کنم که لبانت را فقط در غنچه های لبخند ببینم دعا می کنم دستانت که وسعت آسمان و پاکی دریا و بوی بهار را دارد همیشه از حرارت عشق گرم باشد من برایت دعا می کنم که گل های وجود نازنینت هیچگاه پژمرده نشوند برای شاپرک های باغچه ی خانه ات دعا می کنم که بال هایشان هرگز محتاج مرهم نباشند من برای خورشید آسمان زندگیت دعا می کنم که هیچگاه غروب نکند                               &n...

                                                                                                              ...

آن زمان که مرا پیر و از کار افتاده یافتی، اگر هنگام غذا خوردن لباسهایم را کثیف کردم ویا نتوانستم لباسهایم را بپوشم، اگر صحبت هایم تکراری و خسته کننده است، صبور باش و درکم کن. یادت بیاور وقتی کوچک بودی مجبور میشدم روزی چند بار لباسهایت عوض کنم. برای سرگرمی یا خواباندنت مجبور میشدم بارها و بارها داستانی را برایت تعریف کنم… . وقتی نمیخواهم به حمام بروم مرا سرزنش و شرمنده نکن. وقتی بی خبر از پیشرفتها و دنیای امروز سوالاتی میکنم،با تمسخر به من ننگر. وقتی برای ادای کلمات یا مطلبی حافظه ام یاری نمیکند، فرصت بده و عصبانی نشو. وقتی پاهایم توان راه رفتن ندارند، دستانت را به من بده… همانگونه که تو اولین قدمهایت را کنار...