آویناآوینا، تا این لحظه: 11 سال و 7 ماه و 21 روز سن داره

♥آوینا دختر پاک آریایی♥

جای مهتاب به تاریکی شبها تو بتاب

  به   تو می اندیشم ای سراپا همه خوبی تک وتنها به تو می اندیشم همه وقت                                        همه جا من به هرحال که باشم به تو می اندیشم تو بدان تنها این را تو بدان تو بمان با من تنها تو بمان جای مهتاب به تاریکی شبها تو بتاب من فدای تو به جای همه گلها تو بخند               &n...
18 مهر 1391

خداحافظ شهریور :

خیلی منتظر اومدنت بودم... ماهها و هفته ها و روزها و ساعتها رو شمردم تا بیای... از اولین روزت بوی پایان انتظار میومد..... حالا از آخرین ساعتهات بوی یک شروع تازه میشنوم... خداحافظ بهترین ماه زندگیم... خداحافظ روزهای گرم تکرار نشدنی...                دلم تا ابد برای لحظه های ناب شهریور هزار و سیصد و نود و یک تنگ میشه...                                    ...
31 شهريور 1391

یک هفته مونده :

                                                              تا آمدنت روزی هزاربار روحم را می تکانم از هرچه غبار تنها به حرمت قدمهای کوچک تو                                  &...
11 شهريور 1391

بدون عنوان

  لحظه دیدار نزدیک است باز من دیوانه ام، مستم باز می لرزد، دلم، دستم باز گو یی در جهان دیگری هستم... های ! ن خراشی به غفلت گونه ام را، تیغ های ! نپریشی صفای زلفکم را، دست آبرویم را نریزی، دل - ای نخورده مست - لحظه دیدار نزدیک است.         ...
9 شهريور 1391

دختر و پدر :

  دخــــتر که باشی ، میدونی اولین عشق زندگیت, پــــــــــدرته   دخــــتر که باشی ، میدونی محکم ترین پناهگاه دنیا آغوش گرمِ پـــدرته   دخــــتر که باشی ، میدونی همه دنیا پــــــــــدرته     دخــــتر که باشی ، میدونی هر جای دنیا که باشی، چه کنارت باشه یا نباشه,      قویترین فرشته ی نگهبان زندگیت پــــــــــدرته   دخــــتر که باشی ، میدونی مردانه ترین دستی که میتونی تو دستات بگیری و    بعدش دیگه از هیچی نترسی دستای مهربون و گرم پــــدرته...                ...
25 مرداد 1391

اولین آموزگار من :

  با دیدن این عکس رفتم به چندین سال پیش، به 6 سالگیم. وقتی که بابا جون با پشتکار و تلاش زیاد چند ماهی رو صرف با سواد کردن من کرد. منم با علاقه پیگیر بودم و تلاشمو میکردم. اکثر مواقع پیشرفتم خوب بود وبابا جون راضی بود، خب گاهی هم بازیگوشی و حواس پرتی من، کاسه صبرشو لبریز میکرد و یه پس گردنی نثارم میکرد!گاهی ام از یه شیوه دیگه برای تهدید و تنبیه استفاده میکرد،روش گذاشتن مداد بین انگشتان! به هر حال چوب معلم گله... اما ، دست بابا درد نکنه چون با صرف وقت و انرژی زیاد باعث شد که من از همه هم کلاسی هام چند قدم جلوتر باشم،همین اعتماد بنفس خیلی خوبی به من داد که تو همه دوره های تحصیلی با من بود.    &nb...
21 مرداد 1391